Cultuur

Afgelopen zondag zijn we in Hirson naar een clownoptreden geweest, georganiseerd in het kader van het tweejaarlijkse clownfestival. In cultureel opzicht zitten we een beetje in een uithoek, dus als er een keer iets is te doen, moet je zorgen dat je erbij bent. Dat heeft zo zijn voordelen; het schijnt dat nergens in Frankrijk de optredens zo goedkoop zijn als hier in de Thiérache. Met andere woorden: zwaar gesubsidieerd.

Dit heeft als doel om de simpele plattelandsmensen cultureel te verlichten. In december waren we bij een muziekoptreden waar dit vrijwel letterlijk zo werd gezegd. Ik kreeg de neiging om weer op te stappen. Wat een dédain. Hoe dan ook, er bestaan heel veel clubjes die proberen om cultuur (muziek, zang, dans, film, toneel etc.) toegankelijk te maken voor een groot publiek. Clubjes die zorgen voor de subsidie of de organisatie.

Die culturele missie heeft tot gevolg dat vrijwel elk optreden vooraf wordt gegaan door een uitgebreide introductie. Je bent zo een kwartier verder. De burgmeester wordt bedankt omdat hij ‘het optreden heeft mogelijk gemaakt’, de burgemeester vertelt op zijn beurt ‘hoe trots hij is om deze uitmuntende artiesten in zijn stad te mogen ontvangen’ en de voorzitter van de organiserende club verzorgt een verkorte jaarvergadering. Wanneer de vip’s zijn gaan zitten – op de beste plaatsen uiteraard - mogen we eindelijk gaan bekijken waarvoor we zijn gekomen. Vaak is dit van goede kwaliteit.

Deze keer zat het tegen: drie klassieke clownsduo’s (August en Pierrot), die niet goed konden musiceren maar dat wel steeds deden, hadden besloten om alledrie hetzelfde soort grapjes te maken en om hiermee tot in het oneindige door te gaan. Twee uur heeft het geduurd, de intro van de burgemeester en de voorzitter niet meegerekend. Te lang voor de kleintjes en zeer vermoeiend voor de groten. Alles wat er tussenin zat, heeft echter heel erg hard moeten lachen. Die zielen zijn gered.

Mon, 21 January