A telier de la C harité

landelijk logeren

Franse feestjes

Het wil maar niet wennen, die Franse feestjes. Ik raak er dan ook niet over uitgeschreven. Afgelopen dinsdag was het weer zover, een gezellige laatste avond met het gymclubje. Ik doe al een paar jaar mee, maar was niet eerder in de gelegenheid geweest. Eerst wordt er gegymd, daarna gegeten want: een feestje is eten. De voorzitster zorgt traditioneel voor uiensoep, de andere leden nemen ook iets te eten of te drinken mee. Een gewone werkdag, ik dacht dat ik na anderhalf uur wel weer thuis zou zijn. Een stomme gedachte.

Om half tien ’s avonds het aperitief, rond middernacht de desserts en tussen de gangen door dansen. Dat laatste op z’n Frans: tijdens het eten zit je in de spotlights, tussendoor wordt het licht gedimd en de volumeknop voluit gezet. Iedereen op de dansvloer. Daar is geen drank voor nodig, de meeste mensen (vrouwen èn mannen) lijken een stuk minder bevreesd dan in Nederland. De muziek is echter verschrikkelijk. Overwegend van Franse bodem maar dan een genre dat je meestal niet op de radio hoort. Vaak horen daar dansjes bij die iedereen kent. Behalve ik natuurlijk.

De hoeveelheid eten was enorm: quiches, gevulde hartige soezen, tarte au Maroilles (de plaatselijke stinkkaas) en andere hapjes bij het aperitief. Vervolgens aan tafel voor de uiensoep, gevolgd door diverse salades en visterrine. Daarna mocht de kaas natuurlijk niet ontbreken, een groot plateau. Meestal in combinatie met een groene salade, deze keer zonder. Tot slot nog een overdaad aan zelfgemaakte taarten en andere desserts om de gaatjes – mochten die er nog zijn - te vullen.

Ondertussen werd er, zoals in alle damesgroepjes, gegrapt over de ‘lijn’ en het oordeel van de diététicienne, dat een enkeling de volgende dag te wachten stond. Niemand is op de hoogte van het feit dat ik ook diëtist ben, en dat houden we maar zo. Voor je het weet gaan mensen zich excuseren of ongemakkelijk voelen. Niet echt nodig, ik ben wel wat gewend met een echtgenoot die erg gesteld is op eten. Dat ben ik zelf trouwens ook, maar op een andere manier.