Collège

Chevy is net elf jaar geworden en zit in de eerste klas van de middelbare school. Nee, hij heeft geen klas overgeslagen, de lagere school duurt hier een jaar minder lang. Op naar het collège dus, inclusief loodzware rugzak en huiswerk. Dat is even wennen. Eerlijk gezegd meer voor ons dan voor hem. Wat een systeem; één niveau (het is een soort vier jaar durende middenschool), schooldagen van half negen tot vijf, een uur reistijd, een school die eruit ziet als een legerbasis (inclusief Franse vlag) en gehamer op correct gedrag en hoge cijfers. Hoezo zou school leuk en stimulerend moeten zijn?

Het begon al op de eerste dag. Een kennismakingsdag, dacht ik. Ouders mochten ’s ochtends mee. Buiten op het schoolplein werden de kinderen één voor één door een streng ogende directrice naar voren geroepen en in hun klas ingedeeld. Daarna gingen de klassen in rijen op weg naar hun klaslokaal. Ouders erachteraan. Hier volgde een preek van de klassenleraar (huiswerk maken!), werden de boeken uitgedeeld, het rooster uitgelegd en het regelement besproken. Waar bleef nou toch die kennismaking?

Die is nooit gekomen. Je moet je gewoon aan de regels houden en hard werken. Verder niks. Niet helemaal waar; er zijn tussen de middag (anderhalf uur pauze) clubjes. Sport, schaken, Unicef, koor. Als je een uur lang uit je neus eten wilt voorkomen, zit er niets anders op dan deelnemen. Je mag na de warme lunch namelijk niet binnen blijven, maar ook niet het terrein af. Alleen het schoolplein is toegankelijk.

En dan aan het einde van de dag met de schoolbus naar huis. Een uur voor vijftien kilometer. Fietsen is geen optie over slecht verlichte wegen waarop negentig of harder wordt gereden. Maar het kan erger; bij het collège is een internaat voor kinderen die te ver van school wonen. Of voor kinderen die streng moeten worden aangepakt. Door sommige ouders of leerkrachten wordt hiermee gedreigd als de resultaten teleurstellend zijn. Op het internaat wordt je namelijk achter je vodden aangezeten; elke dag onder toezicht een uur huiswerk maken.

Eigenlijk zo’n slecht idee niet, dat internaat. Dagelijks een lekkere goûter (tussendoortje na schooltijd; is thuis een gewone boterham), om zes uur klaar met huiswerk (dan is Chevy nog niet eens thuis), eten in de kantine (met vlees; krijgt ie thuis niet), daarna DS’n (mag thuis alleen in het weekend) en de volgende dag geen busreis en dus later opstaan. Hij wil niet. Eigenlijk horen we hem nauwelijks klagen. Dat doen wij alleen. Daar zijn we Hollanders voor.

Sun, 23 November