A telier de la C harité

landelijk logeren

Bingo (loto)

Weleens een bingo avond meegemaakt? Niet tijdens de vakantie maar een serieuze? Ik niet. Afgelopen weekend was voor mij een primeur. Georganiseerd door de plaatselijke harmonie (waar Rick in speelt) om geld in te verzamelen voor een reisje naar Corsica. Rick stond niet echt te trappelen, maar je moet er wat voor over hebben als je mee op reis wilt. Chevy, Tup en ik gaan mee. Gezellig.

Het feest begint om half acht, maar we vertrekken wat later want op Franse feestjes is niemand op tijd. Dat blijkt een misvatting: dit is geen feestje maar bingo, een serieuze sport die wekelijks in verschillende zaaltjes beoefend wordt. De zaal is al twee uur voor aanvang open gegaan. We zijn dus TE LAAT. De bingo – wat lotoblijkt te heten (met één t)- is al in volle gang. Rijen tafels onder tl licht, mensen geconcentreerd starend naar hun kaarten, balletjes draaier en dame die de getallen oproept op het podium, mijnheer met microfoon in de zaal om de winnende kaarten te controleren.

We voelen ons onthand. Op het eerste gezicht is er geen plek meer over en hoe werkt dit? De dirigent van de harmonie licht ons in. We moeten kaarten ‘kopen’ (na afloop weer inleveren) die acht ronden meegaan. Het is dus een avondvullend programma. Tussendoor zijn er korte pauzes om jezelf uit te laten. Buiten is een frietkar, binnen drankjes en taart. Eigen eten en drinken meenemen mag ook; de thermosflessen staan op tafel, sandwiches zitten in de tas. Die zijn van de doorgewinterde lotospelers; van alle gemakken voorzien.

We kopen tien kaarten. Veel te weinig. Dertig per persoon is minimaal waardoor het lastig is om een plekje te vinden. De deelnemers – voornamelijk dames op leeftijd- nemen met hun uitgespreide kaarten hele tafels in beslag. We maken ons klein en schikken voorzichtig in. Een nieuwe ronde begint, maar we hebben geen fiches van huis meegenomen om de cijfertjes mee te bedekken. Ook dat nog. Een buurvrouw leent ons die van haar: plastic muntjes voorzien van stukjes ijzer die na elke ronde met een speciale magnetische borstel weer bij elkaar worden geharkt. Ingenieus.

Onze fascinatie duurt echter niet lang. Het is al tegen tienen en we zijn pas drie ronden verder. De jongens spelen vol overgave, maar ik heb de smaak nog steeds niet te pakken en Rick is allang afgehaakt. We besluiten de buurvrouw blij te maken met extra kaarten en knijpen er voorzichtig tussenuit. Onze taak is volbracht. Lekker thuis voor de buis een biertje drinken.