Atelier de la Charité
landelijk logeren
Na acht weken vakantie, begint morgen de school weer. Vandaag zijn de leraren al begonnen, zij hebben een dagje ter voorbereiding. Die rentree is altijd een hele gebeurtenis. Of misschien lijkt dat alleen maar zo, omdat de commercie er handig op in speelt. De kindertjes moeten tiptop weer naar school en sportclub. Het lijkt alsof ze na de vakantie massaal verstoken zijn van passende kleding en geschikte schoolspullen.
In de supermarkten zijn complete gangpaden gewijd aan schooltassen, agenda’s, schrijfmateriaal, sportspullen en kleding voor schoolgaande kinderen. Het moest even wennen, maar inmiddels vinden wij het ook heel gewoon om kleding te kopen in de supermarkt. Daarna komt het er op aan om de geschikte schoolspullen te vinden. Op de basisschool worden de schriften aangeleverd, maar de pennen, potloden en stiften moet je zelf aanschaffen. Vlak voor de vakantie hebben ze daarvoor een lijstje gekregen.
De keuze is groot en we kunnen niet zomaar iets uit het rek pakken. De jongens weten heel goed welke soort pen, puntenslijper en lijm wel en niet voldoet. Onderhevig aan modes en praktijkervaring. De kleurpotloden vinden ze echter allemaal prut. Die heeft papa daarom meegenomen uit Nederland. Bekakte Bruynzeel potloden in een geil doosje. Hebben ze eindelijk ook eens wat om de klasgenoten de ogen mee uit te steken.
Eigenlijk willen ze net zoals alle kinderen een belachelijk dure cartable (schooltas) met wieltjes en de afbeelding van een of andere tekenfilmheld. We zijn nog steeds niet te vermurwen. Zie je het voor je? Met koffertje op wielen over de met modder besmeurde plattelandsweg naar de schoolbus lopen? Nee dus. Bovendien voldoen de oude rugzakken nog prima. Onze aanpassingsbereidheid heeft zijn calvinistische grenzen.
Mon, 02 September