Beroemd

Zoals al eerder gezegd is dit een rustige streek waar niet veel opzienbarends gebeurd. Om de plaatselijke krant toch gevuld te krijgen, wordt overal melding van gemaakt. Niet alleen van een brandje of inbraak, maar ook van het verenigingsleven en alle culturele activiteiten. Waar je ook heen gaat, wat je ook doet, hij is er altijd; de regionale verslaggever.

Bij de gemiddelde vereniging komt hij twee keer per jaar langs. Deze week was mijn gymclubje aan de beurt. De leden moeten op een rijtje gaan staan, worden vriendelijk verzocht om te lachen en vervolgens op de foto gezet. De instructeur verschaft dan nog wat praktische informatie en hop, dat kan de krant in. Alles duurt langer dan nodig, want de journalist is een popiejopie die zichzelf net iets te belangrijk vindt.

Als je naar een optreden gaat, maakt niet uit of dit van de plaatselijke toneelvereniging is of van het Orchestre de Picardie, is zijn collega aan zet, een rustige baardmans. Zit je ook niet op te wachten want hij gaat uitgebreid in beeld staan om goede foto’s te maken. Niet alleen van het spektakel, maar ook van het publiek. Daar gaat je anonimiteit. Weet de meneer van vijf huizen verderop ineens te melden dat je zondag bij de clowns aanwezig was.

Natuurlijk proberen ze ook verrassende feiten te brengen. We zijn een keer benaderd voor een interview in de veronderstelling dat we Engels waren. Dat zou groot nieuws zijn geweest want Engelsen zijn hier niet te vinden. Nederlanders wel, volop. Afgelopen zomer werd er een reportage gemaakt over Nederlanders en hun professionele activiteiten in de regio. Stonden we toch nog in de Courrier.

Als je alle foto’s en artikelen bij elkaar optelt, ga je haast geloven dat je een plaatselijke beroemdheid bent met de abonnees als fanclub. Rick treedt met de harmonie zo’n vijftien keer per jaar op. Die blijft zwaaien als we hier rondrijden. Zelfs de burgemeester van Hirson komt hem een handje geven.

Mon, 28 January